Niektóre rasy psów, takie jak: pudle, sznaucery, foxteriery, spaniele, teriery, wymagają specjalnej pielęgnacji sierści i układania fryzury odpowiadającej wzorcowi danej rasy, określonemu przez Związek Kynologiczny. Najlepiej zrobią to specjaliści w salonach fryzjerskich dla psów, posiadający odpowiedni, wyspecjalizowany sprzęt: specjalny stół, nożyki, maszynki elektryczne, szczotki i kołtunery.

Niektóre rasy takie jak np. jamniki szorstkowłose, sznaucery czy teriery pozbawia się zbędnej tzw. martwej sierści poprzez .trymowanie specjalnym nożykiem zwanym trymerem. lub nakładanymi na palce plastikowymi naparstkami, które pozwalają uchwycić włosy i pociągnąć, tak aby usunąć nadmiar tzw. martwego  włosa. Jest to zabieg bardzo czasochłonny i uciążliwy dla psa. Aby go więc nie męczyć i jeśli pies nie jest przygotowywany do pokazywania na wystawie, możemy go po prostu ostrzyc maszynką elektryczną.

Trzeba dodać, że na psie ostrzyżonym o wiele łatwiej dostrzeżemy wszelkie zmiany skórne, pchły i kleszcze. Strzyżenie psów powinno być zabiegiem, któremu poddajemy wszystkie psy mające nadmiar sierści, nie tylko rasowe. Pozwala to na łatwiejsze utrzymanie higieny w domu.

Latem psom jest wtedy o wiele chłodniej i przyjemniej.

Jak często mamy kąpać psa w dużym stopniu zależy od jego trybu życia, pogody oraz otoczenia w jakim przebywa na spacerach. Nie ma więc żadnych ściśle określonych terminów i najlepiej kierować się zdrowym rozsądkiem i kąpać psa po prostu, kiedy jest brudny, a głaskanie go nie sprawia takiej przyjemności co zwykle. Woda do kąpieli powinna mieć temperaturę 35 – 38°C.

Do kąpieli najlepiej używać szamponów dla psów renomowanych firm lub zwykłych szamponów dla dzieci. Inne przypadkowe szampony  mogą spowodować uczulenie lub  kłopoty ze skórą np. łupież.

Najwygodniej kąpać psa w wannie pod prysznicem, wieczorem, po ostatnim  spacerze, aby nie musiał już wychodzić z mokrą czy wilgotną sierścią sierścią. Małego pieska można wykąpać w .dużej misce lub wanience.

Przed kąpielą, jeśli ma dłuższą sierść najlepiej go rozczesać, a uszy zabezpieczyć kulkami z waty, aby nie dostała się do nich woda, co może wywołać stan zapalny. Na dno wanny dobrze jest położyć wykładzinę antypoślizgową. Oblewamy psa ciepłą wodą, niezbyt dużym strumieniem. Potem rozprowadzamy szampon i spłukujemy. Głowę myjemy bardzo ostrożnie, aby szampon nie dostał się do oczu. Najlepiej ręką przesłonić psu oczy. Nadmiar wody z włosów wyciskamy ręką, a następnie ręcznikiem. Potem zasłaniamy wannę firanką, aby pies mógł się z resztek wody otrząsnąć. Na koniec czeszemy psa i suszymy suszarka elektryczną , a watki  z uszu wyjmujemy.

Szczeniaka także można kąpać, a niekiedy jest to bezwzględnie konieczne np. w przypadku  psa ze schroniska.

O sierść psa trzeba dbać systematycznie. Pozwala to uniknąć zbyt dużego wypadania włosów, przykrego zapachu, powstawania kołtunów oraz nadaje sierści połysk. Tak zadbanego psa z dumą możemy pokazywać sąsiadom na spacerach.

Psy krótkowłose typu beagle, dogi, wystarczy czesać raz w tygodniu miękką szczotką.

Psy o gęstych włosach np. akity, owczarki niemieckie i kaukazkie oraz husky – bardzo linieją kilka razy do roku, wymagają więc szczotkowania twardą szczotką przynajmniej co drugi dzień lub częściej.

Psy długowłose, takie jak: shih-tzu, spaniele, czy pudle, wszelkiego rodzaju teriery, potrzebują codziennej, troskliwej pielęgnacji, aby sierść nie skołtuniła się. Używamy wtedy szczotki o ostrych, metalowych końcach, grzebieni i kołtunerów.

Aby opanować prawidłową technikę czesania dobrze jest poradzić się psiego fryzjera lub hodowcy, aby nie sprawiać psu bólu, a tym samym nie zniechęcić go do tej czynności.

Przy czesaniu szczotkę prowadzimy po całym ciele z włosem od głowy do ogona oraz od grzbietu w stronę brzucha. Nie zapominamy o łapach i jeśli pies ma długą brodę – o starannym jej wyczesaniu szczotką i grzebieniem. Warto wiedzieć, że codzienne szczotkowanie jest odpowiednikiem naturalnej toalety psa dzikiego, który .ocierał, się i lizał używając pazurów i zębów do oczyszczenia sfilcowanej i brudnej sierści. Czesanie i szczotkowanie masuje jednocześnie skórę, polepszając jej ukrwienie.

Zdarzają się jednak psy, które nie cierpią czesania, brania za łapy, dotykania ogona, itp. Dlatego im wcześniej zaczynamy zabiegi pielęgnacyjne, tym szybciej je zaakceptuje. Można tego nauczyć psa w każdym wieku, pod warunkiem, że zrobimy to w sposób sprawiający psu przyjemność i nie zniechęcimy się po pierwszych objawach niechęci czy nawet agresji ze strony naszego psa. Najlepiej zacząć to w ten sposób: najpierw sadzamy psa w jednym miejscu. Następnie drapiemy chwilę  za uchem. czule przemawiając do niego, podczas gdy drugą ręką weź za łapę. Dotykajmy miejsc, na które pies reaguje najbardziej niechętnie. Chwalmy go  i delikatnie, łagodnym ruchem rozczesujmy mu sierść na grzbiecie. Potem znów należy go pogłaskać. Czynność  tę należy powtórzyć tyle razy, aż pies przestanie na czesanie nerwowo reagować. Sprawiając ból zniechęcasz psa. Najlepiej czesać sierść partiami robiąc przerwy, cały  czas chwaląc  psa, a od czasu do czasu nagradzając także ulubionym smakołykiem.

Gdy pies będzie próbował cię gryźć, powiedz stanowczo „nie gryź”. Potem znów zacznij czesać. Pochwal psa jeśli zareaguje pozytywnie. Jeżeli przyzwyczajasz dopiero psa do czesania, nie rób tego od razu w całości. Psu w tym wypadku potrzebne są dłuższe przerwy.

Uszy psa wymagają pielęgnacji, z czego nie zawsze zdajemy sobie sprawę, zwłaszcza  psy długouche typu bassety, spaniele, czy beagle. Przynajmniej raz w tygodniu czyścimy uszy watką zwilżoną wodą, ciepłą oliwą lub specjalnym środkiem kosmetycznym, a następnie wycieramy do sucha. Nadmiar włosa w małżowinie delikatnie wyskubujemy. Gdy są bardziej zarośnięte – udajemy się do lekarza weterynarii. Czyścimy tylko widoczną partię uszu, wykonując ruchy okrężne, tak by usunąć nadmiar brązowej woskowiny.

Jeśli nasz pies często choruje na uszy i lekarz weterynarii zaleci nam podawanie lekarstwa do uszu, wkraplamy je do zewnętrznego przewodu słuchowego, a potem rozsmarowujemy przez chwilę podstawę ucha, aby rozprowadzić lek do środka.

Pielęgnacja oczu psa

Niektóre rasy psów, np.: pudle. pekińczyki mają oczy ze szczególną tendencją do łzawienia i ropienia. Trzeba wtedy regularnie przemywać oczy słabą herbatką lub rumiankiem lub zielem świetlika mocząc w roztworze aseptyczne gaziki. Trzeba pamiętać, aby roztwór był bardzo słaby, ponieważ zbyt silny może spowodować wyłysienie skóry wokół oczu.

Jeśli oczy szczególnie łzawią, a lekarz przepisze krople lecznicze, należy je wpuszczać odciągając dolną powiekę nieco ku dołowi. Następnie zamknąć psu oko i delikatnie rozmasować.

Zęby u psa są typowe dla mięsożercy. Szczeniaki rodzą się bez zębów, które wyrzynają się w 3-5 tygodniu życia i są to mleczaki. Ok. 4 miesiąca mleczne zęby wypadają i na ich miejsce rosną stałe. 5-6 miesiącu życia pies ma 42 zęby. Zdarza się czasami, zwłaszcza u ras małych, że ich zęby mleczne nie wypadają same, chociaż rosną stałe. Trzeba, aby w tym przypadku pomógł lekarz u usunął niepotrzebne mleczaki. W wieku 7 miesięcy pies powinien mieć komplet stałych zębów.

Najlepszą metodą, aby u psa zęby były piękne i zdrowe to dbanie o nie od  dzieciństwa, aby do tego przywykł i polubił.  Małą szczoteczką do zębów i  specjalną psią pastą,  dwa razy w tygodniu czyścimy je, delikatnie odchylając wargi psa. Taka profilaktyka w Polsce jeszcze niezbyt popularna i wywołująca uśmiech niedowierzania, zapobiega  zbyt wczesnemu powstawaniu kamienia nazębnego oraz występowaniu stanów zapalnych dziąseł, co prowadzi do paradentozy i wypadania zębów. Czy taki kamień się tworzy łatwo sprawdzić. Przede wszystkim powoduje on bardzo nieprzyjemny zapach z pyska sprawiający przykre wrażenie w trakcie bliskich kontaktów ze zwierzęciem. Kamień taki widać gołym okiem kiedy uniesiemy nieco wargi psa. Jest to żółtawobrązowa substancja na zębach podobna do cementu, a dziąsła są silnie zaczerwienione. Widząc to, powinniśmy nie zwlekając udać się do lekarza.

Zdjęcie kamienia nie jest żadnym problemem, usuwa się go podobnie jak u ludzi aparatem ultradźwiękowym, aplikując w razie potrzeby wcześniej psu środki uspokajające. Uszkodzone i rozchwiane zęby także usuwa się.